Vrijgevigheid
Elke tweede zondag van de maand komen een aantal mensen bij elkaar in BIC om een thema uit te diepen. Dit keer waren we met negen mensen en was het thema: “vrijgevigheid”.
Motto: "Geen enkele daad van vrijgevigheid is ooit verspild."
Maar wat is vrijgevigheid?
Ben je vrijgevig als je een behoorlijke fooi geeft of iemand in armoede vijf euro? Je mist het niet eens. Of als je voor de belasting je uitgaven aan goede doelen optelt en als aftrekpost opvoert?
Vrijgevigheid heeft betekenis als je er iets voor moet doen of laten, opperde iemand.
Dat er mensen zijn, die de persoonlijke verhalen van mensen, die getroffen zijn door de toeslagenaffaire, op schrijven. Dat is een vorm van vrijgevigheid van beide partijen.
Als je iets geeft, is het goed om te bezien of er sprake is van wederkerigheid en gelijkwaardigheid. Je kunt iemand kwetsen door iemand iets te geven.
Ook is soms een gift gebonden aan een bepaalde verwachting: dankbaarheid, je gebruikt het toch wel goed?
Tijd en aandacht
Het bieden van tijd en aandacht is een kostbaar geschenk. Vooral als je wederkerigheid en gelijkwaardigheid in het oog houdt. Niet van: voor iets, hoort iets. Maar delen we op basis van wederzijds vertrouwen en kunnen we iets van elkaar leren?
Daarbij hoort ook, dat je je eigen grenzen in de gaten houdt en zo nodig stelt. Dat is voor velen van ons moeilijk.
Sommige mensen overvragen je. Als je dat aanvoelt, is het zaak je grenzen aan te geven.
Zoals één van ons in een arm land iemand een paar t-shirts gaf en vervolgens gevraagd werd zijn schoenen ook te geven. Je kan het doen, maar ook niet doen. Het is belangrijk om je eigen grens te leren voelen. Op het moment en niet achteraf.
Vrijgevigheid zonder verwachtingen, omdat je iemand het gunt.
Maar: iedereen is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen leven. Het is niet goed om iemands problemen over te nemen en op jouw manier op te lossen. Je kunt hooguit wat suggesties, andere zienswijzen, geven. De ander blijft zelf verantwoordelijk voor wat hij/zij hiermee doet.
En hoe zit het met kunnen ontvangen? Bijvoorbeeld een compliment?
Ook dat is levenskunst. Het is goed om soms even in het middelpunt van de belangstelling te staan en daarvan te genieten. Als je dat, op zijn tijd, ook een ander gunt.
Het gaat als bij zoveel zaken om een bepaalde balans.
Arme mensen zijn vaak veel vrijgeviger. Zij weten uit ervaring hoe moeilijk het soms is om rond te komen. Als je bij een arme aanklopt, noodt die je binnen en vraagt of je een kopje thee wil. Als je bij een rijke aanklopt, doet die zijn deur op een kier en vraagt wantrouwig wat je van hem/haar wil.
Spontane vrijgevigheid kan veel voldoening geven.
Heb ook oog voor ieders kwaliteiten en talenten en doe daar een beroep op. Je hoeft niet alles zelf te kunnen. Geniet van wat een ander te bieden heeft en vraag met de ruimte om nee te zeggen.
Vrijgevig met complimenten zijn maakt de wereld een stuk liefdevoller.
Kortom we hebben genoten van ieders vrijgevige vertrouwen in deze mooie ontmoeting.
Marita Klein